पाऊस म्हणजे थंड वारा,
पाऊस म्हणजे चिखल - गारा;
जीवनातही असतो प्रेमाचा वारा,
आणि विचारांचा चिखल - गारा.
मनात होत विचारांच वादळ ,
भावनांची होते भलतीच गर्दळ ;
आठवणींचा लखलखाट होतो,
आतल्या आतच जीव गुदमरतो.
काळे धग समाज कंटकांचे
घेरतात डोक्याला सर्व सरे;
घेरतात डोक्याला सर्व सरे;
बरसतात एका मागुन एक,
विझवायाला आयुष्याचे दीप तारे.
घन घोर अंधार , भयाण शांतता
धुवून निघतात सर्व कल्पना
अचानक होतो आभास सत्याचा;
उघडताच डोळे या हिरमुसल्या वासराला.
विसरलो होतो मी,
की हा रुतुच न्यारा;
ज्यात नाही फक्त वादळ - वारा,
पण आहे हर्षदायी तुषार फवारा .
की हा रुतुच न्यारा;
ज्यात नाही फक्त वादळ - वारा,
पण आहे हर्षदायी तुषार फवारा .
यात नसतं फक्त वादळाच थैमान,
पण अजून असते इन्द्रधनुष्याची कमान;
नसतो फक्त निराशेचा थापट पसारा,
पण अजून असतो मोराचा फूलता पिसारा.
पण अजून असते इन्द्रधनुष्याची कमान;
नसतो फक्त निराशेचा थापट पसारा,
पण अजून असतो मोराचा फूलता पिसारा.
पळता झालेत धग सारे;
चिम्ब झाल्यावर त्या पावसात,
स्तब्ध झाले सर्व वारे.
नवीन विचार , नवी उमेद
पण त्याच आठवणी, थोड़े खेद;
नवीन आधार , नवा जोश
जाणार पुढे , विसरून सर्व भेद !
पण त्याच आठवणी, थोड़े खेद;
नवीन आधार , नवा जोश
जाणार पुढे , विसरून सर्व भेद !
निष्पर्णी ते जीवन माझे,
फुलले पुन्हा हिरवे गार;
मित्रांनो,
मनातला हा पाऊसच देतो
आयुष्यात स्वप्नपूर्तीला खरा आधार...!
फुलले पुन्हा हिरवे गार;
मित्रांनो,
मनातला हा पाऊसच देतो
आयुष्यात स्वप्नपूर्तीला खरा आधार...!
No comments:
Post a Comment